مجلس نهم

نهمین انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفند ماه سال جاری در غیبت یکی از جناح های سیاسی کشور در حالی برگزار خواهد شد که ایران با مهمترین چالش سیاست خارجی خود روبروست. تاثیر میزان مشارکت بر مشروعیت و ایجاد پشتوانه ی سیاسی در چانه زنی ها در سطح بین الملل بر کسی پوشیده نیست. همچنین انتخابات آینده در تغییر بلوک بندیهای سیاسی در ایران نقش اساسی خواهد داشت. شاید نتیجه انتخابات آینده پروژه ناتمامی که پس ازانتخابات هشتادوهشت شروع شده بودرا تکمیل کند و به معنی عبور از اصولگرایی و شکل گیری جناحی از درون این جریان با شد که با اصولگرایی سنتی مرزبندی های جدیدی خواهدداشت. در صورت تحقق این امر جناح سنتی اصولگرا تبدیل به اقلیت سیاسی کم توانی در معاملات سیاسی کشور خواهد شد. شکل گیری مجلس نهم می تواند تردیدهای موجود برای تغییر نظام ریاستی به نظام پارلمانی را بزداید و مانند کاتالیزوری در این معادله سیاسی آنرا تسریع کند. در هرمزگان که کمترین ثبت نام کننده داشته در صورت تائید صلاحیت آنها از میان پنج عضو فعلی مجلس تنها دو نفر شانس حضور دوباره در مجلس نهم خواهند داشت.درسطح ملی رقابت اصلی بین دو جناح جبهه پایدار ی و جبهه متحد از طیف اصولگرایی خواهد بود این رقابت فاقد پشتوانه طرح و تفسیر از شرایط فعلی ایران و برنامه جدیدی برای آینده است. رقابت در محیط کاملاً محافظه کارانه برای تثبیت وضعیت موجود است. اما رقابت با پایان انتخابات تمام نخواهد شد و استمرار آن به تضعیف یا حذف کامل جناح مغلوب در انتخابات بعدی یا تعیین دولت آینده منجر خواهد شد. همه اینها با اماها و اگرهای فراوانی همراه است. پیش بینی تحولات ایران بسیارسخت ومشکل وگاهی  فراتر از دانش و تجربه تحلیل گران اطلاعاتی و سیاسی است. عصر پیش گوییهای نو ستراداموس نیز قرنهاست به پایان رسیده است. کاهنان سیاسی نیز در این معبد راهی ندارند. اما همه ی اینها باعث نمی شود که به آنچه در حال شکل گیری است بی اعتنایی شود. شاید در مهمترین بزنگاه تاریخ ایستاده ایم خصوصا که ایران کشورحوادث غیر مترقبه وغیرقابل پیش بینی است.