کازانتزاکیس خالق آثاری همچون زوربای یونانی ،مسیح بازمصلوب وآخرین وسوسه مسیح که ممدوح مرحوم دکترشریعتی نیزقرارگرفته جمله ائی داردکه :"دردرون هرکدام ازماگوریلی آماده نعره کشیدن است."مشابه این جمله باتعابیرشیطان درون ،نفس اماره ،اژدهای نفس وامثال آن دربیانات بزرگان دینی وعرفانی وادبی خودمان نیزهست.این اژدهای نفس یاگوریل درون یاهرچه آنرابنامیم ،درهمه انسانهاازهرنژادومذهب وطبقه ائی هست. همزادماست. نتیجه فرایندتربیت درانسانهابایدمنجربه تضعیف ومحبوس شدن این گوریل ویااژدهای نفس شود.امااین فرایندمستعداینست تاسربزنگاهها شکنندگی خودرانشان دهد،آن زمان فاجعه بارخواهدبود."به هنگام ظهر،تاریکی وظلمت همه جارافراگرفت وتاساعت سه بعدازظهرادامه یافت.دراین وقت عیسی باصدای بلندفریادزد: ایلوئی ، ایلوئی ،لماسبقتنی ؟ یعنی خدای من ، خدای من ،چرامراتنهاگذاشتی ؟ " <انجیل مرقس باب 15 >. ظهرعاشوراکه آسمان تیره شد، نجوای سواری درخون غلتیده درکربلادرگوش تاریخ پیچید :" خدایاازتقصیر این قوم درگذر."اوحسین <ع> فرزندپیامبربود.وبدین سان ظلمت درنیمروزحکایت همه کسانی شدکه نان رابه تساوی می خواستندونوخواستگانی ازراه نرسیده دراین راه ، نان راربودندوخوردندوکرامت وآزادی رالگدمال کردند. برای به زنجیر کشاندن این گوریل بایدنان ومسکن وآزادی رابا هم خواست .موانع رشدمعنویت وتعالی مذهبی ازسرراه برداشته شود. کوته بینان فرومایه یا همان لمپنها دستهایشان بسته پاهایشان در بند و زبانهایشان کوتاه شود.و به فرموده مرحوم آخوند خراسانی ( ره ) «سنگ را کوچک برداریم که بتوانیم به هدف بزنیم .» ادعاهای متواضعانه برای اصلاح برخی از مفاسد و حل گرهی از مشکلات عملیاتی تر و عقلانی است ، تا اینکه بخواهیم باری را بر دوش خود بگیریم که وظیفه امام عصر (عج) و یاران و مردان و زنان هم پیمان اوست.
امام صادف (ع) فرمودند: « اگر می خواهی با یک بار نشست و برخاست ، بفهمی کسی عاقل است یا نه، در لابه لای گفتگوهایت با او اموری ر ا که محال و ناشدنی است ، ممکن جلوه ده ، اگر به انکار برخاست عاقل است و اگر آنرا تصدیق کرد احمق است.»سال جدید
خبرت هست که مرغان سحر می گویند
آخرای خفته، سر از خواب جهالت بردار
سعدی در توصیف بهار در مصراع بالا یکی از وظایف بهاری را بیداری دل و کسب بصیرت و دانش و بیداری از جهالت و غفلت می داند پس سال جدید با آگاهی بیشتر و فهم صحیح تری از خود و جامعه و مسائل آن بهتر خواهد بود.
تا کی آخر چو بنفشه سر غفلت در پیش
حیف باشد که تو در خوابی و نرگس بیدار
باز سخن از بیداری و دوری از غفلتهاست که نتیجه آن پرهیز از حسرت و پشیمانی است.
مژدگانی که گل از غنچه برون می آید
صد هزار اقچه بریزند درختان بهار
سال جدید با امیدواری به رویش و شکوفا شدن بذرها و گل دادن غنچه ها زیباتر خواهد بود.
پاک و بی عیب خدایی که به تقدیر عزیز
ماه و خورشید مسخر کند و لیل و نهار
ایمان داشته باشیم که تقدیر و اراده الهی بر همه وجود و هستی محیط است، این ایمانی است که شکوفاکننده و ثمربخش و مفید خواهد بود.
تا قیامت سخن اندر کرم و رحمت او
همه گویند و یکی گفته نیاید ز هزار
باز گفتگو از رحمت و کرم و لطف الهی است که جهان هستی را زیبا کرده است.
سعدیا راست روان گوی سعادت برند
راستی کن که به منزل نرود کج رفتار
صد
یقین کسانی هستند که گفتارشان راست و مطابق با عقیده و باورهایشان است. از
نفاق و کذب و دروغ و ناراستی بدورند. سال جدید با راستگویی و پندار و
کردار راست بهتر خواهد بود، اگر اندیشه کنیم. سعدی در جای دیگر می فرماید:
یک نصیحت ز سر صدق جهانی ارزد
مشنو ار در سخنم فایده دو جهانی نیست
اما
نصیحت و توصیه و سخنرانی راهگشا نخواهد بود، زیرا بهار فصلی است که طبیعت
در سخن و کلام و تسبیح است و ما باید شنونده باشیم، اگر بفهمیم
کوه و دریا و درختان همه در تسبیح اند
نه همه مستمعی فهم کنند این اسرار
اگر کار به سخنرانی نیست پس به چیست؟
سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی به عمل کار برآید به سخندانی نیست
امام صادق (ع) فرمود مردم را با اعمالتان دعوت کنید نه با گفتارتان هیچ اندیشیده ایم فائده اینهمه گفتن و تبلیغات و هیاهو چیست؟
پند بردار ز شعرم نه عبارت که مرا
غرض از شاعری اظهار سخنرانی نیست
سعدیا در خوشاب سخن ارزان مفروش
که کم از در گرانمایه عمانی نیست