نفیسی

روزنوشته های احمد نفیسی

نفیسی

روزنوشته های احمد نفیسی

زخم خونین

 وقتی از زخمی خون می چکد و هنوز بسته نشده است نمک ریختن بر آن چه سودی دارد؟
از طرفی رها کردن و امید به بهبودی آن بدون درمان موثر توهمی ساده لوحانه و جاهلانه است. باید علل و ماهیت بیماری را شناخت، آسیب شناسی کرد و مسئولانه و با احتیاط به درمان آن اقدام نمود. انتقاد از نابسامانیها می تواند از دیدگاههای مختلفی صورت بگیرد. هر نوع بی توجهی ممکن است به نتیجه گیریهای غلطی منتهی شود آنگاه سرگنجبین صفرا فزود خواهد شد و وضعیت ما را بحرانی تر خواهد ساخت. فرصت طلبان فراوانی هستند تا با تمسک به حوادث و مشکلات ایجاد شده خصلت های انسانی و آزادی بخش انقلاب ایران را نفی کنند. آنان تخم یأس و گرد پشیمانی بر همه چیز می پاشند و همه چیز و همه کس را بدنام می کنند. در مان درد، موعظه های قشری گرایانه یا رواج خرافات و افراط گری نیست. ما با جریان تکفیری نقاب دار مواجه هستیم که هر انتقاد یا مخالفتی را بر چسب کفر و شرک می زنند و از همه می خواهند تا در حوزه ی فرهنگ و سیاست تابع کر و کور آنان باشیم، حال آنکه حوزه ی سیاست و اجراء میدان تعقل و خردورزی و مشورت جمعی است. پیچیده گی های دنیای امروز به گونه ائی ما را نیازمند تخصص و صاحبان دانش کرده است .
هر فرد و جمعیتی در صورتی که تمامی دانش لازم را داشته باشند که نخواهند داشت برای انجام کارها به تنهایی فرصت کافی نخواهند داشت بنابراین مشارکت عمومی ملت از سلائق و گرایشهای مختلف و ایجاد فضای تعاون و همدلی اولین گام موثر در وحدت یک ملت است.
بیماری های سیاسی و فرهنگی و اجتماعی راه حل های مختلفی دارند و همین مسئله بستر فریب و خدعه ائی است که شیطان کارهای ما را رنگ و لعاب می دهد و این دام شیطانی قربانی های فراوانی در گذشته و حال و آینده خواهد داشت. تعطیلی عقل و اشعری گری سیاسی مرزهای بد و خوب،صحیح و غلط را کم رنگ می کند اما حقیقت راه خود را پیدا می کند پس بهتر آنست که ما نیز خود را تسلیم حقیقت کنیم و واقعیتها را در خدمت آن به کار گیریم و بدانیم که زخم های ما هنوز بازمانده اند.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد