صفات مومن 1

علم و عقل
انسان که خود را اشرف مخلوقات می داند موجودی است که دستخوش تغییرات مداوم جسمی و روحی است. طفولیت ،کودکی و نوجوانی و بلوغ و میانسالی و پیری و مرگ را تجربه می کند. از آینده و زمانِ مرگ خود آگاه نیست و توانائی باز گرداندن گذشته ی خود را ندارد . حزن و شادی، امید و یأس، گناه و توبه، شهوت و معنویت، شک و یقین همزاد اوست. سنگ بنایی که انسان قادر است تا بر آن تکیه کند معرفت نفس است و
شناخت خود مسیر اصلی شناخت پروردگار است. رسالت انبیاء الهی و ادیان کمک به انسان برای پیدا کردن خود و متصف شدن آنان به اخلاق و ارزشهائی است تا به مقام ایمان برسند و مومن شوند. عقل عطیه ائی الهی است که خوب و بد به کمک آن درک می شود و به وسیله ی آن خداوند اطاعت می شود و ضرورت نبوت و معاد و عدل فهمیده می شود. در حدیث است که اولین مخلوق خداوند عقل است، یعنی از میان مخلوقات عقل در مقام و مرتبه ی اول است . حدیث می گوید: " العقل ما اعبد به الرحمن"  به سبب عقل خداوند عبادت می شود. علی (ع) در نهج البلاغه خطاب به کمیل می گویند:" الناس ثلاثه، عالم ربانی، و متعلم علی سبیل نجاة، و همج رعاع اتباع کل ناعق ،یمیلون مع کل ریح ، لم یستضیئوا بنور العلم، و لم یلجؤو الی رکن وثیق." مردم سه دسته و گروه هستند جمعی دانشمندان ربانی و الهی هستند، گروهی دانش آموختگان در مسیر نجات هستند و عده ائی هرهری مذهب هستند که با شنیدن هر صدائی یا وزش هر نسیمی، تغییر موضع می دهند و از روشنائی علم بی بهره اند و هیچ پناه گاه محکمی ندارند. قر آن در سوره ی زمر می فرماید: " هل یستوی الذین یعلمون والذین لایعلمون" آیا دانایان با نادانان مساوی هستند. پس از این مقدمه، بخشی از صفات مومنین که به دو دسته ی اول تعلق دارند  بیان خواهیم کرد.