نردبان ملکوت ۴

زمان
یکی از اجزاء مقوم نماز «وقت» است. اگرچه در همه احوال و اوقات و اماکن می توان خدا را عبادت کرد ولی نمازهای روزانه می بایست در زمان مشخص اقامه شود.
در ادیان الهی برای هر وقتی از اوقات حکم یا احکامی بیان شده است. در سنت نبوی برای سال و ماه و روز و شب و ساعت، احکام و وظایف مخصوصی بیان شده است. انسان که به اندیشمندی از همجنسان خود متمایز است، لازم است تا با هر وفت نماز یعنی صبح و ظهر و شامگاه در اعمال و افعال و اندیشه و نیت های خود بیندیشد و ببیند که عمر رفته را در چه راهی صرف کرده است. دنیا مکان زیستن طیب و پاکیزه انسان است. زیبایی ها و امکانات و رفاه دنیا و تنفس در فضای عطرآگین آزادی و معنویت حق انسان و از مصادیق کرامت انسانی است. اما کسیکه خود را اسیر دنیا و مقاصد مادی و سیاسی و قدرت و ثروت آن بکند دچار اندوهی پیوسته و بی پایان، اشتغالی بدون فراغت، فقر و نیازمندی بدون غنا و آرزوی بی پایان می شود. نماز به مسلمان یاری می رساند تا به تعادل در روح و در زندگی مادی برسد. در این میان زمان و تعیین وقت مناسب همراه با فراغت ذهن و صفای قلب عاملی اساسی است. یکی از روزهایی که در سال فقط یک بار تکرار می شود «اعیاد» است.
روزهایی که خداوند کلیدهای سعادت و خوشبختی را به بندگان مطیع خود هدیه می دهد. و یکی از وسایل و ابزارهای دریافت هدایای الهی نمازهای عید قربان و فطر است. نماز عید قربان، امان نامه ای است که خداوند به ما مسلمانان داده است تا با توسل به آن از آتش دوزخ اخلاق زشت و فرهنگ کاسبکارانه خود را رهایی دهیم. عید قربان روز بخشش و بارش باران جود و سخاوت الهی است. و نماز عید نردبانی برای رسیدن به ملکوت است.