صفات مومن 3

مومن و حسن ظن
در روایتی از امام رضا (ع) است که فرموده اند: بهترین عطیه و بخشش خداوند به انسان مومن در دنیا و آخرت حسن ظن به خدا و امیدواری به اوست و خداوند پس از توبه و استغفار کسی را عذاب نخواهد کرد مگر به دلیل سوء ظن به خدا و ناامیدی از رحمت واسعه ی الهی زیرا خداوند کریم و بخشنده است و حیا دارد از اینکه گمان نیک و امیدواری بنده اش محقق نشود.
همچنین روایت شده است که خداوند فرموده است که من در جایگاه گمان نیک بنده ام می باشم و تنها انسانهائی با سرشت خیر و نیک به من حسن ظن خواهند داشت.
امام علی (ع)فرموده است که اعتماد به خداوند قلعه ای است که مومن در آن قرار می گیرد و توکل بر خداوند نجات بخش از هر بدی و سنگر نگهبان از هر دشمنی است.
منفی بافی، نا امیدی و احساس خودکم بینی منشاء اضمحلال اخلاق و عدم اعتماد به نفس و شکست آدمی در زندگی است.
حسن ظن به خداوند ، نگاه مثبت ما به طبیعت و جامعه و اعتماد به سنتهای الهی را به همراه خواهد داشت. چنین اندیشه ائی باعث ایجاد قابلیت و انگیزه و سخت کوشی در فرد و استحکام در مقابل مشکلات، شکستها و ناملایمات خواهد شد. چنین فردی احساس می کند هیچ کار غیر ممکنی وجود ندارد . آدم های منفی باف که به خداوند و مخلوقات او سوء ظن دارند در زندگی ترسو هستند و با کمترین مشکلات و مصائب همه چیز را رها می کنند و هرگز کار مهمی انجام نخواهند داد.
ایمان و حسن ظن به خدا و توکل و تعقل معجزه های بزرگ می آفریند از اینروست که مومن هرگز بن بست ندارد.