حضور قلب و توجه در نماز به این معنی است که بدانیم ما در مقابل چه
کسی ایستاده ایم؟ تاثیر و ارزش معنوی و اخلاقی نماز رابطه مستقیم با میزان دانش وعلم
ماازتوحیددارد.اگربدانیم" الله " که در مقابل او ایستاده ایم، "عالم الغیب و الشهاده
" دانای غیب و شهادت است، و هیچ چیزی در جهان نیست که بر او مخفی و پوشیده
باشد، چه احساس خواهیم کرد،درخواهیم یافت که او در همه حالات و احوال و زمانها از
ما مراقبت می کند و ما را می بیند. پیامبر (ص) فرمودند:" خداوند را عبادت
کنید گوئی او را می بینید، اگر او را نمی بینید، او شما را می بیند." رحمن و
رحیم است، تفضل او بر همه موجودات و انسانهاست. نعمتهای او کافر و مومن را در بر
گرفته است ، در حالیکه همه نیازمند فضل و نعمت او هستند. او غنی و بی نیاز و هستی
فقیر و نیازمند اوست.
او مالک ملک و ملکوت است، در ملک و سرزمین خود هر گونه اراده کند تصرف
می کند اما او عالم و عادل و حکیم است.
اوست که به تعبیر قرآن زنده را از مرده و مرده را از زنده خارج می
سازد و روزی دهنده ی بی حساب است. از هر عیب و نقص منزه است .او قدوس است از هر
نقصی مبرا است، و هیچ شباهتی به مخلوقین ندارد.
او با وحی و معجزات ،انبیا و رسولان خود را تایید کرده است و می داند
که رسالت و مسوولیت الهی را بر دوش چه کسانی بنهد.
اوست که دارای اسماء الحسنی است. او را به هر کدام از اسمائش بنامیم
جواب خواهیم شنید. هر آنچه در آسمان و زمین است او را تسبیح و تحمید و تقدیس و
ستایش و سپاس و شکر می کنند.
بنده نمازگزار می داند در مقابل چنین کسی ایستاده و با او سخن می
گوید، حضور او را در می یابد و می داند که اگر او بر وی تفضلی کند و بندگی و
اطاعتش را بپذیرد، وی صاحب بزرگترین گنج جهان شده است و به اجری بسیار و اکرامی
نیکو دست خواهد یافت. اگر خود را در چنین موقعیت و مقامی ببینیم در مقابل هیبت
الهی در حالت خوف و رجاء غوطه ور خواهیم بود. رجاء و حیاء پله های صعود مابه سمت
ملکوت خواهد بود.